Dit is week 18 van Lectio Calvini. Een vakantieweek, dus een mooie week om eventueel achterstallig leeswerk in te halen :p
Het is nu tijd voor Calvijn om zijn leer te verdedigen. Er zijn namelijk mensen die beweren dat het ongepast is om over de angst voor het heil van de Ziel van Jezus te praten. Hiermee gaan ze al tegen de duidelijke taal van de evangelisten in, maar Calvijn legt uit dat Jezus' goedheid naar voren komt door Zich niet te schamen om onze zwakheden op Zich te nemen. Dit is niet iets verkeerd aan Jezus opleggen. Jezus is in alles aan de mens gelijk, behalve de zondigheid, zo is de angst bij Hem niet iets zondigs. Dat Jezus drie maal gebeden heeft en uiteindelijk alleen door engelen getroost kon worden laat zien dat Christus een moeilijkere en zwaardere doodstrijd had dan andere mensen. Ook zegt Calvijn dat op dat moment Jezus naar Zijn menselijke natuur de gang van zaken niet wilden, maar naar Zijn goddelijke natuur weer wel. Maar Calvijn gaat niet in op de details hierover(Volgens mij schrijft Benedictus XVI in zijn Jezus boeken hier ook over, maar dan met een andere conclusie...).
'Ten derde dage opgestaan uit de doden'; De opstanding was noodzakelijk. Desondanks dat deze inwisselbaar is met de dood, er wordt namelijk weinig over dood zonder opstanding gesproken en andersom ook, heeft de opstanding voor ons drie vruchten: we moeten de dingen die boven zijn zoeken, we krijgen een nieuw leven in gerechtigheid en we hebben als het ware een onderpand als verzekering voor onze opstanding uit de dood.
'Opgevaren ten hemel'; Christus is pas echt begonnen met heerschappij na de hemelvaart. Christus moest niet alleen naar de hemel gaan om de Geest te laten komen, maar kan ons nu niet alleen gelukkig laten leven, maar creëert ook de mogelijkheid om gelukkig te sterven.
Morgen lezen we boek II.16.15 - II.16.19
Geen opmerkingen:
Een reactie posten