[5] Rome heeft altijd heerschappij over andere stoelen nagestreefd. Hoe ging dit in proces? Het begon met Athanasius, die verbannen was in de ariaanse strijd en toen in Rome steun zocht en vond. Er was bescherming van buitenaf nodig voor de oosterse kerken. Maar het was ook weer niet zo dat de gemeenschap met Rome te hoog werd ingeschat. Hierna hebben veel verdorven lieden en ketters zich beroepen op Rome als een bisschop of provinciale synode hen oordeelde. De Roomse bisschoppen gaven hier maar wat graag gehoor aan.
[6] De macht van Rome bestond uti het ordenen van bisschoppen, het bijeenroepen van concilies, rechtspreken, en uitoefenen van tucht in vermaningen en censuur. In de oudste documenten staat nergens dat de bisschop van Rome aanwezig moet zijn als er een metropoliet wordt gewijd, behalve als het de eigen metropoliet is. Er werd wel namens Rome een priester gestuurd om erbij te zijn, meer als teken van verbondenheid. De bisschop van Rome had vroeger alleen in zijn eigen gebied gezag.
[7] De bisschoppen van Rome hebben neit alleen vermaningen aan andere gegeven, maar ook zelf gekregen. Dit heeft Irenaeus toegepast en Cyprianus gevraagd aan bisschoppen van Rome. De bisschop van Rome had geen enkel gezag buiten zijn provincie.
[8] Alleen een Keizer mag een algemeen concilie samenroepen, een metropoliet moet op vaste tijden een provinciale synode bijeen roepen. Dit was het misverstand bij het Concilie van Antiochië toen Julius klaagt dat de oosterse bisschoppen hem niet hadden uitgenodigd. Het was geen algemeen concilie.
[9] Appellaties. De hoogste macht op wie je je kan beroepen. Velen hebben zich beroepen op de paus en de paus heeft vaak gehoor gegeven. Maar de paus werd altijd uitgelachen als hij zijn grenzen overging. Gallië heeft altijd verzet geboden hiertegen. Op het concilie van Mileve was hier strijd over de ban op mensen die naar Rome waren gegaan. Gezanten van Rome probeerden aan te tonen dat Rome vanuit het concilie van Nicea het recht had om hun besluiten te laten beroepen. Dit probeerden ze met vervalste boeken. Zo zijn er wel meer valse documenten waarop het gezag van Rome is gebaseerd. De roomse theologen moeten gewoon alles nalezen en goed nadenken, Calvijn wil niet alles meer tegenspreken.
[10] Er is een schetsende geschiedenis. Caecilianus werd ten onrecht veroordeeld zonder gehoord te zijn. Het komt tot een proces voor Constantijn, deze stelt een kerkelijke rechtsgang in met de bisschop van Rome en Italië, Gallië en Spanje erbij. Blijkbaar was Rome niet gezagvol genoeg. Als het in die zaak tot een hoger beroep komt gaat de zaak naar de bisschop van Arles. Wat Calvijn maar wil zeggen is dat het gezag van Rome niet boven andere kerken staat in dit opzicht.
Morgen lezen we boek IV.7.11 - IV.7.17
Lees deze en andere posts terug op lectiocalvini.blogspot.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten