[31] Praten of zingen tijdens het bidden, het maakt niet uit, als het maar uit je hart komt en niet oppervlakkig over je lippen. Praten of zingen kunnen hulpmiddelen zijn om de gedachtes op God te richten. Vooral het hardop spreken is tijdens openbaar gebed het handigst zodat iedereen als het ware met één mond bidt.
[32] Zingen in de kerk is een heel oud gebruik, in de apostolische kerk zong men al in de kerk. Toch is het niet wijd verspreid gebruik geweest, het is pas ten tijde van Ambrosius van Milaan opgekomen, toen zijn kerk in tijden van vervolging lange nachtwaken hield. Augustinus was zich bewust van het gevaar dat mensen meer met de lippen en voor de oren zouden kunnen zingen in plaats van met het hart en voor God. Maar de gewoonte van Athanasius, zo vlak mogelijk voorlezen, was toch ook niet wat hij stichtelijker vond.
[33] Bidden moet dan ook in de volkstaal gebeuren zodat het tot opbouw van iedereen kan zijn. De roomsen(van die tijd) baden in het Latijn, soms zelfs zonder dat de priester er zelf iets van begreep. In 1 Kor. 14 wijst Paulus op dat de talen die sommige spreken niet alleen vanuit de geest moeten zijn, maar ook met het verstand, dus het gebed moet begrijpelijk zijn. God wil geen gebruik van lippen zonder het hart. In openbare en persoonlijke gebeden(alhoewel in persoonlijk gebed de lippen niet noodzakelijk zijn). Calvijn kent ook de ervaringen van heiligen tijdens het bidden dat mensen beginnen te hakkelen en de tong door sterke drang gaat spreken en mensen gebaren gaan maken. De gebaren die het meest nuttig zijn zijn het ontbloten van het hoofd en knielen. Zou dit het calvinistische equivalent zijn van het spreken in tongen?
[34] De manier van bidden is niet alleen belangrijk, maar ook de vorm. En de beste vorm is het Onze Vader. Daarin wordt de goedheid van de Vader geleerd en onze nood. Plato was een heiden maar wel een die het snapte dat als de gebeden van de mensen werden verhoord het niet al te best zou zijn. Plato kende een wijs gebed dat wel wat wegheeft van de 'Serenity Prayer' die wij vandaag kennen. Daarom boffen we met het Onze Vader omdat hierin wordt geleerd wat we mogen vragen en wat we niet hoeven te vragen.
[35] Calvijn verdeelt het Onze Vader in 6 beden, in tegenstelling tot Augustinus, want er zit een voegwoord hier en een exegetische eenheid daar. De eerste drie beden gaan over Gods eer en daar moeten we dan op gericht zijn en niet onze eer. De andere gaan over wat wij ter nutte van ons mogen vragen. Maar toch ligt in de heiliging van Gods naam onze eigen heiliging.
[36] 'Onze Vader die in de hemelen zijt'. Het Onze Vader kan alleen maar om Christus' wil gezegd worden. God laat Zich aanspreken als Vader en laat daarmee zien dat Hij te vertrouwen is en genegen is naar Zijn kinderen. God laat Zijn kinderen niet in de stek want Hij kan Zichzelf niet verloochenen. Ergens anders onze hulp zoeken is een verwijt, net zoals een zoon die zich bij een vreemde laat verzorgen een verwijt van armoede en wreedheid is aan het adres van zijn vader.
Morgen lezen we boek III.20.37 - III.20.42
Lees deze en andere posts terug op lectiocalvini.blogspot.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten