Adam zette de wereld op zijn kop en draaide alles wat er aan orde bestond om met zijn eerste zonde. Het is dan ook begrijpelijk dat een zonde van deze grootte doorwerkte in zijn nageslacht. De gaven die Adam ontvangen had werden hem ontnomen toen het beeld van God i hem werd uitgewist. Zo komen we bij de erfzonde. Calvijn lijkt wel de eerste die het expliciet behandelt, dat alle mensen vanwege de fout van een persoon boeten is namelijk een onpopulair onderwerp.
In ieder geval werd het onderwerp verder onderzocht toen Pelagius beweerde dat er geen erfzonde was en de erfzonde door navolging en niet door erving door de geslachten heen werd gebracht. Calvijn vraagt zich af hoe Pelagius dan Ps. 51:7 leest.
We leren dus dat de onreinheid van de ouders overgaat op de kinderen, als we deze lijn volgen komen we bij Adam uit. Daarom lezen we in de Bijbel dat Adam een soort Christus is, of in ieder geval vergelijkbaar. Als we in Christus redding krijgen, moeten we dus in Adam wel de noodzaak tot die redding hebben gekregen. Ook staat er in de Bijbel dat we allemaal in Adam dood zijn(1 Kor. 15:22). Ook pleit de wedergeboorte als toegang tot het koninkrijk van God vóór de erfzonde.
Erfzonde komt dus bij Adam vandaan. Toen hij de hemelse gaven verloor, was dit niet alleen voor zichzelf, maar ook voor zijn nageslacht. Hier is de veronderstelling van Calvijn uiteraard dat zonde en kwaad geen eigen substantie hebben maar alleen bestaan als bederf en gebrek.
In de volgende paragraaf maakt Calvijn dit expliciet met zijn definitie van erfzonde: een erfelijke tekortkoming en verdorvenheid van onze natuur die alle delen van de ziel doortrekt.
In de eerste plaats is het dus dragen van het verderf, waardoor zelfs kinderen voor hun geboorte en handelen schuldig tegenover God staan. In de tweede plaats ontspringt er aan de erfzonde telkens nieuwe vruchten van ongerechtigheid, of werken van vlees, of zonden. Erfzonde kan je omschrijven als een verkeerd begeren, als het niet alleen maar tot de begeerte beperkt blijf.
Zo, een lekker onderwerp voor de maandagmorgen. Erfzonde is een van de lastigere zaken voor ongelovigen en ook voor christenen. Je zou er bijna moedeloos van worden en geen kinderen meer willen krijgen! Vinden jullie de erfzonde abstract? Kunnen jullie er wat mee? Herkennen jullie de erfzonde in jezelf, mensen of wat er gebeurt in de wereld? Ervaringen met (niet-)christenen die niks mosten weten van de erfzonde?
Morgen lezen we Boek II.1.9 - II.2.3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten